Maandag 14 maart 2016 - moving day!!!

We hebben geprofiteerd van het laatste weekend op IZP en zijn 2 keer na elkaar samen naar huis gaan slapen. Zaterdagavond zijn we me mijn zus en schoonbroer iets gaan drinken en zondagavond hebben we met z'n drietjes genoten van een snelle hap in onze favoriete bistrootje! Matti was in goede handen en heeft 2 heel rustige nachten gehad en werd 24/24 in de gaten gehouden door de nachtverpleegsters. We waren dus gerust!

De maandag zorgden we ervoor dat we op tijd terug in het ziekenhuis waren om te verhuizen! Omstreeks 10:30 kwamen we binnen in de kamer en daar stond ons een prachtig beeld te wachten...

Matti, onze voetballer, volledig in tenue! Hij zag er goed en vooral erg wakker uit! Toen we dichter bij zijn bedje kwamen, merkten we op dat het leek alsof hij ons aankeek! Ook de verpleegkundige bevestigde dit, net als enkele van de mamatjes die ik beter leerde kennen doorheen ons verblijf op de dienst. Ik was weeral in staat om door het plafond te springen van blijdschap!!! 

We besloten snel iets te eten voor we naar boven moesten. Arn was nog niet helemaal klaar of de deur van de ouderruimte vloog open! Twee dames van het 4de waren daar om Matti naar boven te brengen!!!!! Hoeraaaaa!!!! Snel werd alles op de karretjes gelegd en werd alles overgedragen naar de nieuwe verzorgsters van ons bengeltje! Ondertussen hadden wij de tijd om afscheid te nemen van iedereen! Wat een belevenis! Zelfs nu ik het hier zit te typen, verschijnt er spontaan een lach op mijn gezicht! Iedereen, logistieken, de secretaresse van de afdeling, de andere ouders, de verpleegkundigen en zelfs de dokters lieten hun werk héél eventjes voor wat het was en kwamen ons uitzwaaien!!! Echt fantastisch!!! 

Hoe graag ook, maar ik hoop hier nooit nog te moeten verblijven!!!!! 

Toegekomen in Matti zijn suite, zijn we alles snel beginnen uitpakken want om 13:45 kwamen ze hem al halen om naar het revalidatiecentrum te gaan! Matti moest ook wat bekomen van alle prikkels die hij zopas had ervaren door de verhuis... Net toen hij eventjes bekomen was, ging de deur open en kwam er een oudere dame binnen. Ze zag er erg stil, maar erg lief uit. Een echt omaatjes-type! Ze deed het patiëntenvervoer doorheen de campus en Matti mocht met bed en al mee op toer, tot in de kelders van het UZ!!! Een hele reis voor onze vriend, die blij was dat zijn poep was geschud want hij viel meteen in slaap! :-)

In het revalidatiecentrum moet Matti al zijn therapeuten alleen zien, zonder ons erbij. Omdat het vandaag de eerste keer was, kregen wij ondertussen een rondleiding een een kennismakingsgesprek met de psychologe, een echte toffe madam! Matti - en ook wij - zal hier goed zitten!!! Na zijn erg drukke dag, heeft hij ook een iets onrustige nacht gehad, maar ik denk dat dit te wijten valt aan alle nieuwe gebeurtenissen van vandaag...