4 - 5 - 6 maart 2016 - weekend-update ;-)
Sorryyyyy, ik liet jullie dit weekend even allemaal in de steek voor wat betreft de updates over ons klein vechtertje... Ik zag het donderdagavond eventjes niet meer zitten. Ik was constant maar aan het denken aan mijn "mislukte film" en alles die ons de komende maanden misschien zou overkomen... Hoe sterk ik me ook wil houden, ik maak mezelf kapot met deze gedachten!!! Matti had die dag een véél te rustige dag! Hij heeft de héle dag lang geslapen en was dan 's avonds en 's nachts wakker! Grrr! Al altijd een eigen willetje gehad hé, die kleine aap! Gelukkig begon hij - toen ik allang weg was naar huis - tegen papa een beetje meer te reageren! Het lijkt er zelfs een beetje op dat hij "luistert" wanneer we hem zeggen iets te doen (mond open, ogen dicht doen, ...)!!!
Ik ben donderdagavond naar huis gereden en ben ook de vrijdag bijna de hele dag thuis gebleven. Eens een dagje niet in het ziekenhuis zitten piekeren! Gelukkig was mijn liefste schatje er om over ons kleinste productje te waken! Ik deed wat boodschappen, regelde alle lopende zaken een beetje, ging eens op bezoek in de school waar ik zelf les geef (zó blij om alle collega's eens terug te zien!) en passeerde ook bij onze collega-Victoria-consulente en tevens één van mijn beste vriendinnen! Ik ging Margot terug van school halen en nam haar - in haar pyjama - mee naar Gent. Overal in de scholen hadden leerlingen en leerkrachten hun pyjama aan om eventjes stil te staan bij Bednet, de organisatie die er is voor leerlingen die vanuit het ziekenhuis of van thuis uit de lessen op school mee volgen dankzij een computer en een camera! Een super-initiatief!
Op vrijdag zei de dokter dan ook dat hij meer op pijnprikkels reageert! Hij was tijdens de namiddag ook veel wakkerder dan de donderdag en van blijdschap maakte mijn hart spontaan een sprongetje!!! Hij reageert op zijn zus en op ons! De vrijdagavond is Margootje gaan slapen bij een meisje die al tot mijn beste kameraadjes behoort, sinds we beiden pas 13 jaar waren! Ondertussen zijn ook onze dochters flinke maatjes, ondanks hun leeftijdsverschil! Ik zou die avond dus alleen thuis zijn, ware het niet dat mijn Victoria-besties daar een stokje voor staken! Ik werd verplícht om bij me hen te vervoegen voor een lekker glas wijn (of 2 hihi) en een knabbel en een babbel! Ik moet zeggen, het was super! We hebben samen gelachen en ja, ook éventjes een traan weggepinkt! Merci meisjes voor de steun die jullie me geven!!!! I love you!!!
Op zaterdagochtend morgenochtend hebben ze zijn tube herstoken! Deze zit nu in zijn neusje opdat hij meer zou leren slikken en zodat die tube rap helemaal weg kan!!! Het lijkt plots weer een heel ander ventje!!!
Gisteren en vandaag verliepen voor Matti behoorlijk goed, al was zaterdag voor hem een rustigere dag dan vandaag! We zijn rond de middag aangekomen in het UZ om poepoe af te lossen. Flinke Margot was ook mee en bewees weeral eens dat ze een echte grote zus is! Ik ben zo trots op haar! Matti was vrij onrustig doorheen de namiddag en avond omwille van véle slijmpjes en buikkrampjes! Uiteindelijk hebben ze hem rond 22u iets gegeven om in te slapen want hij was doodop! Ondertussen ligt hij héérlijk te soezen in zijn bedje, omgeven van de knuffels waarmee de verpleegsters hem hier dagelijks positioneren en barricaderen in zijn bed!
Onder het motto "een beeld zegt meer dan 1000 woorden" wilde ik zéker ook deze prachtige foto met jullie delen:
ONZE SUPERHELD !!!
(gemaakt door Heidi 'Azurylipfe' D.)
Dankjewel Heiditje!!!
.png)
Reacties
Xx connie
Ik ben absoluut geen ‘bloglezer’, heb zelfs geen facebook omdat ik daar toch de tijd niet voor heb;-). Maar om een of andere reden word ik, meerdere keren per dag zelfs, naar jouw blog gezogen. Is het omdat jouw zoontje me doet denken aan de mijne, is het omdat jij zo wondermooi kan schrijven, of is het omdat ik me misschien heel erg goed kan inleven omdat 12 jaren geleden wij ook heel intens zijn moeten omgaan met een hersentrauma in ons gezin. Ik weet het niet … Ik denk heel veel aan jullie. Vreemd, ik ken jullie niet. Ik heb een aantal dagen geleden ook al een berichtje nagelaten ivm een hersentrauma van mijn moeder. Uiteraard niet te vergelijken, mijn moeder was toen 60, Matti komt nog maar net piepen. Maar net daardoor kan het denk ik geen kwaad om erin te blijven geloven. Niemand van de behandelde artsen had ons het scenario gegeven wat we nu hebben. En dan bedoel ik, zo positief. Ok, het is anders, maar we hebben echt een erg leuk leven, en zeker ook mijn mama. Soms denken we zelfs dat mijn mama, die weinig tot geen besef van de grote uitdagingen in het leven heeft, misschien nu wel gelukkiger is dan vroeger? Zo ziet ze er uit, dat horen we, zien we en voelen we. Let op, ondanks dat ze ‘de uitdagingen’ (financiële rompslomp, de vluchtelingencrisis, enz…) niet beseft, praat ik wel met haar over de kinderen, het weer, enz… en beseft ze dat dan weer wel. Dus samengevat, misschien gaat jouw film niet meer de perfecte film zijn die je in je hoofd had, maar waarom zou het geen heel erg mooie film kunnen worden? Ik weet nog goed dat ik dacht, enkele weken na mijn moeder haar ongeluk, dat ik nooit meer echt echt gelukkig kon zijn gezien mijn ongelooflijk sterke band met haar. Wel, daar denk ik nu uiteraard heel anders over … Ik hoop dat de toekomst jullie heel veel geluk en succes mag brengen. Bij mijn moeder is het heel langzaam gegaan … dus geduldig moet je wel zijn. Maar Matti is nog zo jong … wie weet. Ik wil zeker geen valse hoop geven, ik ken de medische details ook niet, maar ik heb wel leren hopen, geloven en vertrouwen …. Positief denken kan zo krachtig zijn. Ik doe het in elk geval voor jullie! Sterkte! Ik blijf jullie trouw volgen. Liefs, Vee
PS; Ik vind de foto van Supermatti zo geweldig! Echt knap!