2 maart 2016 - terug met beide voetjes op de grond...

Vandaag is het woensdag! Dat betekent dat ik thuis blijf tot de school uit is. Dan ga ik Margot halen en rijden we door naar Gent. Margot vindt het super om daar wat te spelen en dan nu en dan eens naar boven te komen, naar Mattitje.

Omstreeks 16u30 namen ze Matti mee naar de NMR-scan en was het voor ons weer eventjes bang en nerveus afwachten tot we de resultaten hadden! 

Daarnet, rond 19u denk ik, was het zover... De kinderneurologen en de intensiviste kwamen naar onze kamer om ons in te lichten over de resultaten die ze hadden. Blijkt dus dat - naast de zwelling rond de hersenstam - er nu ook beschadiging te zien is rond de hersenschors, die zorgt voor zijn spraak, geheugen enz... De schade is dus toegenomen en zo ook het risico op een vegetatief bestaan :'-( 
Opnieuw stort mijn wereld in... Mijn kind, mijn vrolijk Mattitje!!! Nu mogen we het écht op onze buik schrijven, de káns dat we ons lief, grappig mannetje ooit nog zouden terugzien, is echt wel klein. Hóe moest ik gaan uitleggen aan Margot dat ze nooit meer zou kunnen spelen en ruziën met haar broertje!?! Dit is een pijn die zoooo intens is, zoooo verscheurend!!! Ik voelde mezelf alweer misselijk worden! En tegelijkertijd word ik ook weer zoooo razend! MIJN kind, MIJN vlees en bloed, MIJN, MIJN, MIJN! ONS! Ons leven, zijn leven, Margot's leven, het leven van grootouders, en iedereen die MAttitje graag ziet... allemaal gebroken omdat er daar op spoed, de 16e, niet gehandeld werd zoals het moest!!!!!!! Ik kon wel schrééuwen!!! 

De neuroloog was minder pessimistisch, en zei ons dat er nog steeds een deur openstond die de mogelijkheid toeliet op herstel, mits een ellenlange revalidatie... Arn pepte me, zoals gewoonlijk, weer op en zei dat we móesten positief blijven en dat we moeten blíjven geloven in Matti! Hij is een vechter en ook nu moet hij dat bewijzen!

Het moet nu wel juist lukken dat - eens de artsen en hun gevolg weg waren - er plots weer reactie begon te komen. Reactie op het aspireren van zijn tube, neus en mond / keel. Zijn gezicht stond op ontploffen! Nog geen enkele keer hebben we hem zo'n grimas zien trekken! Een halfuur later aspireerde de verpleegkundige nog eens zijn mond en keelholte en gingen zijn handen de lucht in, in de richting van het slangetjes die in zijn mond zat! JAAAAA, Matti, DAT is wat ze hier willen zien! Komaan!!!!

Zo'n uurtje geleden is Arn vertrokken naar huis en vertelde hij tegen Matti dat hij naar huis ging, naar Margootje en dat ik hier bleef slapen, bij hem. Precies weer op dat moment vertrok zijn gezichtje en leek het alsof hij elk moment kon beginnen huilen!?! Ik dacht eerst nog dat hij zich inspande om "de grote boodschap" te doen, maar er ligt voorlopig nog steeds niets in zijn pamper... Ook vertrekt zijn gezicht élke keer dat ik zijn kwijl en snotjes weg zuig. Hij laat ons nu wel duidelijk merken dat hij dit niet zo leuk vindt!!! Goed zo, Matti! We blijven geloven in jou en in de strijd die je voert!!!!

Blijven kuuuuu-nallen Matti!!!!!! Net zoals je vriendje Blaze met zijn monsterwielen!!!


Reacties

Wat een dag voor jullie... natuurlijk stort je wereld in bij dit nieuws.. Maar we moeten idd positief blijven en geloven dat er beterschap op komst is ! 🍀👍🍀👍😙
Unknown zei…
Blijven geloven. Niet opgeven!xxx komaaaaaan matti 💕👍👊
Unknown zei…
Komaan Matti!
Blijven vechten! Je bent zo sterk!
Heel veel sterkte a de ouders, zus en familie!!
Lies zei…
Komaan lieve Matti, blijven vechten, je niet laten kennen! Ik kijk elke dag een paar keer of er al nieuws is. Ik zit er zo mee in, terwijl ik jullie niet ken en zou zelf heel veel verdriet hebben als dit niet goed afloopt...

En Tamara en Arn, laat het er maar niet bij hé. Er moet onderzocht worden waar het misgelopen is in AZ Damiaan. Ik ben zelf verpleegkundige, werk wel niet op spoed, maar als ik een handdoek vol bloed en klonters zou zien zou ik toch wel direct alarm slaan! Gewoon alleen al door een bezorgde moeder met verzwakt kindje te zien.
Het maakt mij zooo kwaad!
Dit alles gewoon door zoals je zegt een 'stomme' amandeloperatie!
Héél veel moed! xxx
Unknown zei…
Komaan Matti, blijven vechten jongen. Je kunt het. xxx
Lien Gombert zei…
Wat een verhaal...��
Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen!
Mijn kaarsje brand voor jullie!
Lien x
Unknown zei…
Blijven vasthouden a de positieve dingen, aan hoe hij nu toch reageert op jullie prikkels! Moet verschrikkelijk zwaar zijn. Maar weet dat er enorm veel mensen zijn die dagelijks voor jullie bidden, hopen en duimen! Ook later zal iedereen er voor jullie zijn, gelijk hoe! Dikke knuffel! 💖🕯🍀🙏
Unknown zei…
Ik vindt dit verschrikkelijk voor jullie! Mijn moederhart breekt en de tranen rollen telkens over mijn wangen bij het lezen van al je updates. Jullie zijn ontzettend moedig en dapper en mijn respect voor jullie is toren hoog eigenlijk to the moon and back. Zo ver reikt mijn respect en medeleven voor jullie. Blijf zo moedig zijn!en zorg goed voor elkaar. Dikke kussen
loeka zei…
Hier word er heel hard mee geduimd!Blijven vechten Matti!
Vee zei…
Lieve Tamara en familie, via de krant ben ik op je blog terecht gekomen. Wat vreselijk ... Ik leef zo met jullie mee. Ik wil kort even een verhaaltje neerpennen om toch wat moed te geven. 12 jaar geleden is mijn toen erg fitte mama thuis van de trap gevallen. Verschrikkelijke gevolgen, extreem zware hersenbeschadiging. Het was een wonder dat ze de operatie ging overleven, de dokters hadden het ons sowieso afgeraden want er zou niets meer dan een plant achterblijven, in het beste geval. Na een maandje zweven tussen dood en leven, werd het duidelijk dat ze het wel ging overleven. Na een jaartje revalidatie zag het leven er plots terug veel rooskleuriger uit. Mijn god, wat was en is er meer dan een plant! Uiteraard is er wel hersenbeschadiging, bij mama is haar spraakvermogen en geheugen zwaar aangetast maar ze woont nu al 11 jaar gewoon terug bij mijn vader, in hun eigen huis, beetje aangepast, ze wandelen samen (op haar tempo), kijken tv, lachen om de kleinkinderen, enz... Elk feest vieren we samen als gezinnetje. Het is wel anders, mijn moeder was altijd de rots in de branding, en nu zijn wij er voor haar! Dit is volgens de dokters ook wel het beste scenario dat had kunnen volgen na haar ongeluk. Ik heb heel veel gebeden en kaarsen gebrand en ga da nu ook voor jullie doen. Mijn moeder was toen 60, ze is er nu 72. Wat er bij haar nog allemaal teruggekomen is had niemand kunnen voorspellen, zeker niet op haar leeftijd. Dus soms zijn wonderen de wereld echt niet uit! Heel veel sterkte! Liefs, Vee
Unknown zei…
Oh zo erg dat ze de juiste diagnose niet gemaakt hebben op de spoed,had misschien anders kunnen zijn. Ik wens jullie veel sterkte toe en hoop voor jullie dat hij ondanks dat hij een lange revalidatie tegemoet gaat terug de lieve levendige Matti zal worden,maar vooral de moed niet opgeven, blijven in hem geloven en wie weet hebben de artsen het mis, want hij reageert nu toch ook op jullie.
Komaan Matti ventje laat nog maar meer zien dat je het kan,we geloven in jou hoor,doe maar,dikke knuffel x
Unknown zei…
Heb zelf een kindje , verschrikkelijk wat er allemaal gebeurd met jullie ! Er moet heel dringend aan de alarmbel getrokken worden bij stadsbestuur spoeddienst is een schande , wij wonen ook in oostende dus kan met ons ook gebeuren ... Heel veel succes en wij duimen mee . Laat ons vooral weten hoe dit verder gaagr stefanie
Anoniem zei…
ik wil jullie heel veel sterkte toewensen.
Komaan, kleine Matti, blijven vechten he.
ons kaarsje brandt voor jullie
xxx
Unknown zei…
Houd vol Mattie!!
Unknown zei…
Blijven hopen...matti laat zich duidelijk niet kennen..xx
Anoniem zei…
Verschrikkelijk wat jullie nu moeten meemaken... Dit wens je niemand toe!
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat alles goed komt met jullie matti'tje, hier brand in ieder geval een kaarsje!

Tamara & Arn, veel sterkte!

Gr, Lore
Ruth zei…
Blijven vechten Matti. Veel sterkte mama papa zus en heel de familie
Heidi zei…
Je weet, ik leef al sinds je eerste melding met jullie mee, toen je vertrok naar spoed. Heb al veel tranen gelaten en vele malen opluchting gevoeld. Nu vooral boosheid en ongeloof. Maar ook hoop, en wilskracht om mee te blijven smeken naar iedereen hierboven om een goed woordje te doen en Matti te helpen, als er ook al iets bestaat, dan moeten ze ons toch allemaal horen en ons niet zo maar laten zitten...
sandra en mario zei…
Arn, tamara en familie
Wat een rollercoaster van emoties die jullie meemaken! Verdriet, hoop, woede, teleurstelling, vreugde bij elke kleine reactie, machteloosheid. Elke dag kijken we mee op de blog in de hoop dat er goed nieuws op staat. Hou jullie vast aan elke strohalm, hoe fragiel die ook is.
de kaarsjes branden elke dag voor Matti.
we duimen met jullie mee
sandra en mario
Linda zei…
Heel veel moed voor de ouders ! Matti is een vechtertje ! We duimen met zijn allen voor dar kereltje ! Fam Elektro Freddy
Ilse Dewachter zei…
Ik kan me niet voorstellen wat jullie allemaal moeten meemaken het moet verschrikkelijk zijn .Mijn hartje breekt bij het lezen van al wat jullie doormaken. Toch blijf ik vol hoop en geloof wachten op positief nieuws daar Mattitje al bewezen heeft dat hij een vechtertje is. Veel sterkte en een dikke knuffel.
Unknown zei…
Wij leven met jullie mee.... Matti en jullie ook zijn de hele tijd in ons gedachten! Veel sterkte! XXX
Unknown zei…
Wat jammer dat de scan zo tegenvalt
Maar jullie kleine jongen is een vechtertje dat heeft hij al goed bewezen! Waar een wil is is een weg, hou jullie sterk! Hoop dat jullie de nodige steun bij elkaar vinden en de mensen rondom jullie gezin die het goed voor hebben.

Er brand hier alvast een kaarsje dat alles goed mag komen met Matti!

Blijf verder schrijven het is een goeie uitlaatklep voor je zodat je niet met opgekropte gevoelens blijft zitten

Van harte veel groetjes vanwege Daisy en Stefaan
Marleen zei…
Lieve ouders van Matti en Margot, verschrikkelijk wat jullie allemaal meemaakten. Ikzelf ben oma van 3 kleinzoontjes, wat ouder en wat jonger dan jullie bengeltje. Ik mag het niet gedroomd hebben. Deze blog ontdekte ik ook via fb, voor jou duidelijk een goeie uitlaatklep en voor je omgeving een manier om jou te kunnen steunen zonder je telkens persoonlijk te moeten lastigvallen. Blijf geloven in een goeie afloop. De wonderen zijn de wereld niet uit. Ik heb hier nog een kaars voor speciale gelegenheden, meegebracht uit Oostakker als dank voor mijn genezing en zal ze onmiddellijk laten branden voor jullie. Sterkte en een dikke duim voor Mattitje.
Ps. Ik maakte ook een blog, vele kaarsjes brandden en alles kwam goed.
Sharonneke zei…
Niet opgeven. Blijf in jullie kleine superheld geloven. Hij kan het !!

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Post-Corona?

Een nieuwe wind...