Eventjes eruit...
Vandaag is het zaterdag, 5 maart. Een aantal weken geleden hadden we voor vanavond afgesproken met een koppel vrienden om bij hen thuis iets te eten en nadien nog wat gezellig na te praten met de nodige keel-smeerbeurten erbij ;-)
Na lang twijfelen wat we nu zouden doen, gezien heel de situatie, besloten we toch dat het tijd werd om er eens eventjes uit te zijn, met ons drietjes... Pfff, zo vreemd om te praten over "ons drietjes"! Precies of Matti telt niet meer mee!? Ik voel me zo schuldig tegenover mijn kleine vriendje wanneer ik zo denk! Tuurlijk is hij er nog, en uiteráárd maakt hij eens zoveel deel uit van ons gezinnetje, maar hij is er dan ook weer niet... In alles wat we doen, zijn we momenteel terug met 3, en eventjes niet meer met 4... Ons gezin van 4 staat op pauze en daar worden we elke dag weer aan herinnerd! :-(
Mijn papa, poepoe dus, stelde voor om hier een nachtje te waken bij Matti! Het zijn toch echte schatten en doen zóveel voor ons! Het mag ook gezegd worden! Ook hún leven staat voor een stuk op pauze! Elke dag gaan ze Margot halen na schooltijd en komen ze bij ons thuis zitten tot Arn of ik thuis komen van het ziekenhuis. Moemoe zorgt er tegelijk voor dat ik niks meer moet doen thuis! Mijn was en strijk is gedaan, ze stofzuigt, poetst indien nodig - en allemaal terwijl ik uitdrukkelijk zei dat ze dat allemaal niet moest doen! Uiteraard hebben we nog familie en zegt iedereen dagelijks "als we iets kunnen doen...", maar we willen natuurlijk ook dat alles voor Margot redelijk stabiel blijft. Het feit alleen al dat wij er niet zoveel zijn voor haar is moeilijk, laat staan dat ze constant van pier naar pol wordt getrokken! Mijn ouder kwamen zelf af met het voorstel om de dingen zo te regelen, dus mochten wij ons gelukkig prijzen met zulke schatten!
Dus... poepoe is bij Matti blijven slapen, terwijl wij bij onze vrienden gingen tafelen. Ik heb ervan genoten!!! Arn heeft er zelf iets tevéél van genoten, als-je-begrijpt-wat-ik-bedoel! De gin-tonics liepen vlotjes binnen en zo ook kwam het extra-melo-dramatische gezaag boven. Grrr... Dan doe je alle moeite van de wereld om je sterk te houden en om positief te blijven en wordt alle positiviteit in 1 mokerslag de grond in geslagen! Ah ja, ieder zijn eigen manier om het te verwerken natuurlijk... Eens thuisgekomen, stopte ik Margot in bed en ging ik terug naar beneden om nog een mandje was te draaien. Ik ging wachten tot mijn wasmachine zijn programma had beëindigd zodat ik Matti zijn Minion-schortje kon laten drogen op de radiator. Mijn halve trouwboek was intussen in slaap gevallen in bed en besefte het zelfs niet meer toen ik een uurtje later naast hem kwam liggen.
Bedankt J&T en J&K om ons te helpen met het verzetten van onze gedachten xxx
Die nacht zálig geslapen en de batterij terug volgeladen om er tegenaan te gaan! Het was als elke vorige zondagmorgen tijdens de afgelopen 3 jaar waarbij Margot stilletjes bij ons in bed komt sluipen, maar dan zonder een hyperactief, goedlachs deugnietje die met zijn koude handjes en voetjes boven op je komt zitten of springen! Snik!
Margot begint meer en meer te beseffen dat ze haar broertje niet snel terug bij haar zal hebben om mee te spelen (of mee te ruziën) en dat eist zo stilaan zijn tol. Ze zondert zich soms af en ziet er dan behoorlijk sip uit. Wanneer we dan vragen wat er scheelt, komt enkele het woordje "broertje" uit haar mondje, in combinatie met 2 verdrietige, blauwe puppy-oogjes... Mijn moederhart is al voor voor minder gebroken! Alleen een troostende knuffel, een helende zoen en de weet dat ook wij hem even hard missen, helpen haar doorheen deze moeilijke dipjes. Enkele minuten later denkt ze er ook niet meer aan, tot het volgende dipje eraan komt...
Na lang twijfelen wat we nu zouden doen, gezien heel de situatie, besloten we toch dat het tijd werd om er eens eventjes uit te zijn, met ons drietjes... Pfff, zo vreemd om te praten over "ons drietjes"! Precies of Matti telt niet meer mee!? Ik voel me zo schuldig tegenover mijn kleine vriendje wanneer ik zo denk! Tuurlijk is hij er nog, en uiteráárd maakt hij eens zoveel deel uit van ons gezinnetje, maar hij is er dan ook weer niet... In alles wat we doen, zijn we momenteel terug met 3, en eventjes niet meer met 4... Ons gezin van 4 staat op pauze en daar worden we elke dag weer aan herinnerd! :-(
Mijn papa, poepoe dus, stelde voor om hier een nachtje te waken bij Matti! Het zijn toch echte schatten en doen zóveel voor ons! Het mag ook gezegd worden! Ook hún leven staat voor een stuk op pauze! Elke dag gaan ze Margot halen na schooltijd en komen ze bij ons thuis zitten tot Arn of ik thuis komen van het ziekenhuis. Moemoe zorgt er tegelijk voor dat ik niks meer moet doen thuis! Mijn was en strijk is gedaan, ze stofzuigt, poetst indien nodig - en allemaal terwijl ik uitdrukkelijk zei dat ze dat allemaal niet moest doen! Uiteraard hebben we nog familie en zegt iedereen dagelijks "als we iets kunnen doen...", maar we willen natuurlijk ook dat alles voor Margot redelijk stabiel blijft. Het feit alleen al dat wij er niet zoveel zijn voor haar is moeilijk, laat staan dat ze constant van pier naar pol wordt getrokken! Mijn ouder kwamen zelf af met het voorstel om de dingen zo te regelen, dus mochten wij ons gelukkig prijzen met zulke schatten!
Dus... poepoe is bij Matti blijven slapen, terwijl wij bij onze vrienden gingen tafelen. Ik heb ervan genoten!!! Arn heeft er zelf iets tevéél van genoten, als-je-begrijpt-wat-ik-bedoel! De gin-tonics liepen vlotjes binnen en zo ook kwam het extra-melo-dramatische gezaag boven. Grrr... Dan doe je alle moeite van de wereld om je sterk te houden en om positief te blijven en wordt alle positiviteit in 1 mokerslag de grond in geslagen! Ah ja, ieder zijn eigen manier om het te verwerken natuurlijk... Eens thuisgekomen, stopte ik Margot in bed en ging ik terug naar beneden om nog een mandje was te draaien. Ik ging wachten tot mijn wasmachine zijn programma had beëindigd zodat ik Matti zijn Minion-schortje kon laten drogen op de radiator. Mijn halve trouwboek was intussen in slaap gevallen in bed en besefte het zelfs niet meer toen ik een uurtje later naast hem kwam liggen.
Bedankt J&T en J&K om ons te helpen met het verzetten van onze gedachten xxx
Die nacht zálig geslapen en de batterij terug volgeladen om er tegenaan te gaan! Het was als elke vorige zondagmorgen tijdens de afgelopen 3 jaar waarbij Margot stilletjes bij ons in bed komt sluipen, maar dan zonder een hyperactief, goedlachs deugnietje die met zijn koude handjes en voetjes boven op je komt zitten of springen! Snik!
Margot begint meer en meer te beseffen dat ze haar broertje niet snel terug bij haar zal hebben om mee te spelen (of mee te ruziën) en dat eist zo stilaan zijn tol. Ze zondert zich soms af en ziet er dan behoorlijk sip uit. Wanneer we dan vragen wat er scheelt, komt enkele het woordje "broertje" uit haar mondje, in combinatie met 2 verdrietige, blauwe puppy-oogjes... Mijn moederhart is al voor voor minder gebroken! Alleen een troostende knuffel, een helende zoen en de weet dat ook wij hem even hard missen, helpen haar doorheen deze moeilijke dipjes. Enkele minuten later denkt ze er ook niet meer aan, tot het volgende dipje eraan komt...
.png)
Reacties