22 maart - Een zwarte dag...

Maandag 21 maart 2016

Matti heeft de eerste week op pediatrie goed ingezet en we merken ook al heel veel kléine veranderingetjes bij hem op, zoals ik al vertelde in mijn vorige berichtje!

Vandaag een nieuwe week met misschien wel nieuwe oefeningetjes in de revalidatie, maar vooral omdat papa terug is beginnen werken! Dat betekent dat mama alleen overblijft in het ziekenhuis met Matti. Elke avond komt papa bij hem slapen en ga ik zelf naar huis om bij Margot te zijn. Werken gaat mij voorlopig nog niet af. Zelf tussen de kindjes staan om de hele tijd te moeten denken aan mijn eigen boontje die daar alleen in dat ziekenhuis zou liggen, brrr. Mijn haar komt recht bij de gedachte alleen al, en tegelijk springen de tranen alweer in mijn ogen. Neen, werken lukt mij momenteel nog niet...

Een nieuwe week, een nieuw begin, met op maandag al meteen een primeur! Maandag in de late namiddag komen Matti's peter en mijn mijn zus altijd eens op bezoek met Fientje, na school. Mijn zus, die binnen enkele weken moet bevallen. De baby waar Matti zoooo naar uitkeek! :-( Matti moest eens verlegd worden van kant en dus hebben we hem eventjes op de schoot van petje'n otto gezet! Die straaaaalde van geluk!!! Zo'n mooi moment met zijn kapoen! Een mooie afsluiter van de dag voor allebei!

Dinsdag 22 maart startte met een knal... letterlijk! Ons land lag onder vuur!!! Ik werd wakker met het nieuws dat de vertrekhal in de luchthaven van Zaventem vernield was door een bomexplosie!!! Ik kon mijn oren niet geloven!!! Ik kreeg hetzelfde gevoel over me als toen op 11 september, toen ik wakker werd en hoorde dat de Twin Towers in NY aangevallen werden! Ik stond op, maakte me klaar en zei Margot dat ze haar kleren moest aantrekken en naar beneden mocht gaan om te ontbijten. 

Om 8:40 vertrokken we naar school en ging ik doorrijden naar Gent, naar Matti. Ik moest er zéker voor 11u zijn want hij moest naar de oogarts! Helaas! Ik heb meer dan een uur staan aanschuiven aan de afrit van het UZ om daarna de file stapvoets te volgen tot aan de parking. Plaats om mij te parkeren??? No way! Geen gaatje te vinden!!! Ik reeds zeker 4 keer de hele campus af, tot ik mij - uit overmacht - om 11u aan de P1 ben gaan zetten, op een plaats waar ik eigenlijk niet mocht staan, waar Matti zat. Ik zette het op een loopje en kwam nog net op tijd aan bij mijn zoontje. De dokter was net bezig met haar onderzoek en wist me te zeggen dat hij wel degelijk visueel waarneemt en dat zijn ogen perfect ok zijn. Alleen moeten we nu afwachten om te zien of zijn hersenen de beelden juist verwerken. Zoiets heet cerebrale of corticale blindheid of slechtziendheid. Binnen een week of 4 zullen we misschien al iets meer weten! Oef! Geen slécht nieuws dus! Ik bleef nog eventjes bij Matti en vertrok dan terug naar mijn auto om die ergens júist te gaan parkeren. Matti keerde terug naar zijn kamer met het patiëntenvervoer en een dame van de spelbegeleiding die al die tijd bij hem was gebleven! Ondertussen kwam ook het nieuws dat er een tweede explosie was geweest in het metrostation van Maalbeek, in Brussel! Jezus, wat is me dat daar allemaal!!! Gegarandeerd staat alles in verband met dienen Salah en heel die ISIS'ers e!!!! Grrrr!!!! Razend word ik bij de gedachte!!! Ik ga hier niet publiekelijk mijn mening geven over heel de toestand die nu al ruim een jaar aan de gang in in Europa, maar het wordt nu toch stilaan tijd dat er IETS gebeurd!!!!! We gaan onze eigen ondergang tegemoet als de Europese regeringen blijven toekijken!!!

Ook in het ziekenhuis was het een drukte van jewelste! Het rampenplan was ook daar afgekondigd en dat betekende dat de spoedafdeling en de intensive care-afdelingen vrijgemaakt moesten worden, of toch zoveel mogelijk! Ook hier op de pediatrie moesten alle niet-dringende patientjes plaats maken voor de kinderen vanop IZP die ook daar de niet-dringendste zorgen hadden. Zo konden die kindjes naar hier komen en waren er enkele plaatsen vrij, mocht dit nodig zijn voor de slachtoffers van de ramp in Brussel! Hier in Gent werden er weinig tot geen slachtoffers opgenomen. De meesten kwamen terecht in Brussel of Aalst, geloof ik. De vele ontslagen verklaarden dus wel de parkeer-heisa van deze morgen! De dag passeerde hier zoals elke andere weekdag, al stond in elke kamer de tv of radio aan en hoorde je overal praten over hoe erg iedereen aangedaan was van wat er gebeurd was!!! Ik ben aan de ene kant blij dat we een tweetal weken geleden onze vliegvakantie hebben geannuleerd, want mij krijg je nu met geen stok een vliegtuig op!!!

We leven diep mee met de slachtoffers en hun families en wensen de nabestaanden van de dodelijke slachtoffers héél veel sterkte toe, want wat wij zijn tegengekomen met Matti is verschrikkelijk, maar dat iemand op déze manier uit je leven wordt weggerukt, is onaanvaardbaar!!!! 

#jesuisbruxelles