En toen stond ons leven stil...

Vreemd hoe alles zo plots weer zo normaal kan aanvoelen... Onze wereld, ons gezin, al onze doen en laten is veranderd en toch lijkt alles hetzelfde gebleven. Op dat ene persoontje na die ons in zijn grip heeft, die ons nodig heeft, die niet meer - nooit meer - zonder ons kan...  Vrijdag 1 september was een keerpunt in ons gezinsverhaal, een nieuw hoofdstuk! Vooral dan voor Matti en voor mij, want na 18 lange en intense maanden dicht bij elkaar, moesten we elkaar nu echt los laten. Elk zijn eigen weg, al was het maar voor een uur of 10 per dag. Elke morgen rond 7u moet ik mijn kaboutertje uitzwaaien en begin ik de uren en minuten af te tellen tot het 17u is en hij terug thuis is. Veel tijd voor poespas of om te mijmeren, is er niet want de plicht roept! Margot moet - met de nodige druk op de ketel - opgejaagd worden om op tijd klaar te staan zodat geen van ons beiden te laat op school komt... En zo begint onze dag, net als elk ander gezin... Rush hour every morning ;-)  Het is pas w

Nope, ik ga mijn berichtje niet beginnen met een sorryyyyyy :-) Ik weet dat het een eeuwigheid geleden leek sinds jullie iets van ons hoorden, maar de voorbije maanden zijn voorbij gevlógen! Hoewel ik niet moest gaan werken en eigenlijk enkel de zorg voor Mattitje op mij moest nemen, het huishouden runnen en uiteraard ook mijn oudste productje verder moest blijven opvoeden (en geloof me, dá's pas een uitdaging! :-D haha), toch leken mijn dagen en nachten meer dan goed gevuld! Ik kwam soms nog tijd tekort! Het maakte me een klein beetje bang voor wat nog moet komen... De re-integratie van Matti en mezelf in de maatschappij. Weg van de veilige thuishaven, dicht bij elkaar waar mama, bij elk gilletje of krampje, paraat staat met een portie troost en knuffeltjes...  Sinds de laatste keer dat ik blogde, is er heel veel veranderd! Eind maart hadden we oudervergadering in het revalidatiecentrum met de arts en alle behandelende therapeuten die dagelijks instaan voor Matti's "ge

Mjah... van mijn plannen om ongeveer om de 2 weken te bloggen, komt weinig in huis... Eén van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar omvat dus dat ik hier iets regelmatiger van ons laat horen!  We hebben het jaar behoorlijk goed afgesloten, al was de decembermaand voor ons gevuld met heel wat gemengde gevoelens! Er passeerden vele ups en downs, waarbij de downs op dit moment steeds meer de bovenhand nemen! Het begon al in november, toen Matti 4 werd... De verjaardagen van onze kindjes liggen eigenlijk heel dicht bij elkaar én bovendien midden in de feestperiode waarin vele bezoekjes moeten gebeuren voor de Sint, voor kerst en nieuw en daarom beslisten we 2  jaar geleden dat we voor onze bengeltjes 1 groot verjaardagsfeestje geven in plaats van 2 aparte! Het feest ging dit jaar door op 27 novemember, zijn verjaardag! Een emotionele dag, waarop elke ouder altijd wel eens terugblikt op de aantal jaren die reeds voorbij gekropen of gevlogen zijn. Dat was bij ons niet anders en dit br