Al twee maandjes voorbij... De tijd begint weer te vliegen... Net als voorheen...
Vreemd hoe alles zo plots weer zo normaal kan aanvoelen... Onze wereld, ons gezin, al onze doen en laten is veranderd en toch lijkt alles hetzelfde gebleven. Op dat ene persoontje na die ons in zijn grip heeft, die ons nodig heeft, die niet meer - nooit meer - zonder ons kan... Vrijdag 1 september was een keerpunt in ons gezinsverhaal, een nieuw hoofdstuk! Vooral dan voor Matti en voor mij, want na 18 lange en intense maanden dicht bij elkaar, moesten we elkaar nu echt los laten. Elk zijn eigen weg, al was het maar voor een uur of 10 per dag. Elke morgen rond 7u moet ik mijn kaboutertje uitzwaaien en begin ik de uren en minuten af te tellen tot het 17u is en hij terug thuis is. Veel tijd voor poespas of om te mijmeren, is er niet want de plicht roept! Margot moet - met de nodige druk op de ketel - opgejaagd worden om op tijd klaar te staan zodat geen van ons beiden te laat op school komt... En zo begint onze dag, net als elk ander gezin... Rush hour every morning ;-) Het is pas w