En toen stond ons leven stil...

Op aanraden van een vriendin die ik ken van toen ik nog studeerd, zijn we vorige week op bezoek gegaan bij Hippona, een kleine boerderij die een aantal pony's en paarden in haar bezit heeft én een top-ergotherapeute! Soms maak je het eens mee...Je ontmoer iemand voor het eerst en je voelt je meteen op je gemak bij die persoon, je weet dat je in goede handen bent. Zo iemand is Julie, die sindsdien 1 keer per week met Matti gaat paardrijden tijdens zijn wekelijkse sessie hippotherapie! Zijn eerst les was alvast een succes!!! We hebben zin in méér!!!! En ook mama en Margot mochten eens op het paard zijn blote rug rijden, zodat we voelden hoezeer Matti moet werken wanneer hij rijdt, onze kleine cowboy! :-D

Al van vóór haar communie wil Margot dat haar haar geknipt wordt! En niet zomaar de puntjes, maar al haar mooi lang haar moet eraan geloven... Ze wil dit doen voor Emma, het meisje die naast Matti lag op de ICU in Gent en die zware bestralingen en chemo moet ondergaan, waardoor ze haar mooie lokken is verloren... Margot wilde haar haartjes daarom schenken aan Emma... Ik heb haar natuurlijk moeten uitleggen dat ze veel meer haar nodig hebben om een pruikje te maken en dat misschien niet Emma haar vlecht zal krijgen, maar iemand anders die hetzelfde meemaakte en ze zich daarbij neerleggen :-)

22 juli, een vrijdag als elke andere... Of toch niet? Margot was "op reis" naar de Ardennen. Ik heb daar familie wonen en ze mocht er een weekje gaan logeren. Met Mattitje gaan we bijna overal naartoe dus: geen enkele reden om thuis te blijven op deze prachtige zomeravond. Daarom besloten we om naar de smulmarkt in Leke te gaan, samen met Matti zijn meter en Arn zijn neef.  Mettie Marijke is zwanger, uitgerekend voor september.  We hebben elkaar precies 7 jaar geleden leren kennen, na de geboorte van hun eerst dochtertje, Maité. Ik was toen zwanger van Margot en onze zwangerschappen waren een eerste gezamelijke "interesse". We waren - uit beleefdheid - op babybezoek gegaan bij hen thuis, een klein en knus appartementje in Diksmuide. Wat een kort bezoekje had kúnnen zijn, liep behoorlijk uit en we zijn in de late uurtjes terug naar huis gegaan. 't Was voor herhaling vatbaar, vonden we alle vier! Zo gezegd, zo gedaan, en binnen de kortste keren volgden er heel

In de afgelopen 2 maanden heb ik vaak geweend, maar uiteraard nog veel meer gelachen, want plezier maken in ons nieuwe leven, moet ook terug geleerd worden. We hebben ons voorgenomen dat we, hoe goed of hoe slecht Mattitje hier ook uit komt, ons leven hier niet door zullen laten verknallen. We zullen niet laten om ergens naartoe te gaan of om buiten te komen. Natúúrijk is het niet leuk om de vele blikken naar ons engeltje te moeten zien, maar dat hoort er jammer genoeg bij...  We hebben niet stilgezeten en hebben de schade van de ziekenhuis-maanden ruimschoots ingehaald eens onze held thuis was. Een uitstapje naar Sluis, late communiefeestjes, véle bbq's en avondjes doorbrengen met vrienden of familie, de doop van ons nieuwe nichtje Lies, ontmoetingen met BV's in het ziekenhuis (!), het schoolfeestje van Margot (en Matti), een reisje naar Molenheide, het trouwfeest van één van ons beste maatjes, een uitstap met het reva-centrum waarbij Matti mee mocht op een zeilboot (!!!), e