17 februari 2016 - wachten... wachten.. en dan... nog eens wachten...

Eerst en vooral moet ik zeggen dat het verplegend personeel van dit kinderziekenhuis méér dan een pluim verdient! Ze verdienen een heel kippenhok vól pluimen voor het geduld en de goedheid waarmee ze hun job uitoefenen!!! PROFICIAT IZP van het UZ Gent!!! Vele ziekenhuizen kunnen aan jullie een voorbeeld nemen!!!

De smsjes en privéberichtjes bleven niet lang uit en uiteraard vond ik het super dat zoveel mensen aangedaan waren van hetgeen wij meemaakten, maar op momenten als deze heb je gewoon de moed niet om 30 keer hetzelfde gesprek via berichten te voeren, dus besloten Arn en ik om updates over ons kleine vriendje op Facebook te zetten...17 februari 2016 om 7:12Sorry dat ik niet al jullie berichten beantwoord, maar weet dat ik ze lees en dat al die schouderwreefjes deugd doen! Ik hou jullie graag hier op de hoogte...Voorlopig is ons kleine vriendje stabiel, maar over zijn hersentjes weten we nog nix, we moeten scans en testen afwachten... Mini-lichtpuntje is dat zijn pupillen héél lichtjes reageren! Blijven kaarsjes branden dus!!! Komaan kleine hooligan!!!!

Tal van berichtjes werden op onze profielen en die van mijn zus, ouders, schoonouders geplaatst... Ongelooflijk wat sociale media kan teweeg brengen!

17 februari 2016 om 11:25
Merci allemaal!!!!! Jullie bezorgen ons en vooral matti heel veel steun en positieve vibes!!!!! Hij kreeg net een EEG en hierop zagen we alvast dat er hersenactiviteit IS! Worst case scenario (hersendood) is dus voorlopig al uitgesloten denken we. Deze nm weten we meer...
Ondertussen was het in Gent wachten, wachten en wachten op de uitslag van de eeg... Minuten leken wel uren te duren. Mijn ogen deden pijn van het vele gehuil en ik was zo, zo, zo moe, maar kon of wílde niet slapen... Gelukkig waren mijn ouders en mijn zus en schoonbroer er om ons te steunen...

17 februari 2016 om 23:24
Laatste update van vndg:
Eeg zag er ni slecht uit en ook al meer reactie in pupillen, maar we moeten nog steeds afwachten en zien wat de komende uren brengen. Ze gaan hem nu medicatie geven om zijn bloeddruk terug wat omhoog te laten gaan want hij staat een beetje aan de lage kant... Positief denken... :-/
Ze maakten ons er wel van bewust van dat alles hoopvol is, maar dat de situatie nog steeds kritiek was en nog steeds kon veranderen... Wat bijna zeker is, is dat er wellicht beschadiging zal zijn... :-(
Na de NMR van vrijdag weten we meer en zullen we zeker zijn of er zwellingen zijn en/of er delen van zijn hersenen zullen afsterven of niet... Er wacht hem op zijn minst een lange revalidatie...
En nu gaan we alle-2 wat proberen te slapen. 

bedankt voor al jullie steunbetuigingen en kaarsjes!!!

Ze hadden er die dag ook voor gezorgd dat Matti in een andere kamer lag, met een extra bed voor één van ons. Voor de andere ouder hadden ze een ouderkamer op het 5e verdiep geregeld. Instinctief wilde ik bij mijn welpje blijven slapen, dus mocht Arn naar boven gaan kamperen... Een relatief goede nachtrust voor ons beiden dus... Ik viel in slaap terwijl ik keek naar mijn kindje, wiens leven nog steeds afhing van alle machines rondom hem...