Begin 2007 - Hoe het ooit begon...

Lombardsijde-city... Een typisch klein kustdorpje, gelegen tussen Nieuwpoort en Oostende. Zo'n dorpje waar iedereen elkaar kent en waar het nieuws van 's morgen iedereen tegen de avond al heeft bereikt. Hier heb ik de tijd van mijn leven beleefd! De vele zomerse als jobstudente in de kantine van camping Touring, en vervolgens ook de talrijke weekends en vakantie's die ik doorbracht in de café de Wedergeboorte... Een reuze-tijd met veel schitterende herinneringen die voor eeuwig in mijn geheugen zijn gegrift! 

Op een gegeven moment, zo'n dikke 10 jaar geleden, stond er iets heel erg belangrijks te gebeuren in het kleine dorpje. Hét dorpscafé ging zijn deuren sluiten... Het café waar zovele "après-avondmarkten" doorgingen, waar zoveel "vette dinsdagen", "verkiezingen van miss Lombardsijde, prins en prinses carnaval, enz" plaatsvonden en carnavalstoeten tot in de vroege uurtjes werden afgesloten... De Wedergeboorte was een mijlpaal in het dorp. Lang geleden - toen ik zelf nog een kleine uk was - uitgebaat door Rik en Tonia, en daarna opgevolgd door Peggy, hun dochter. Een ware "family-business" :-). Door privé-omstandigheden wilde Peggy de zaak niet langer openhouden en werd er naarstig gezocht naar een overnemer. Na niet al te lang zoeken, werd die gevonden in het landelijke "Diksmude". Daar was een jonge gast, Dieter, die de opvolger zou worden van Rik, Tonia en Peggy. Er stond hem een grote, maar leuke uitdaging te wachten! 

Ook voor alle vaste cafégangers was het een hele verandering, ook voor mij. Ik had een hele goeie band met Peggy; ze was niet alleen mijn bazin, maar ook een goeie vriendin en we konden beiden bij elkaar terecht wanneer er iets op onze lever lag. In het begin hielp ik Dieter een beetje waar ik kon, maar na verloop van tijd had hij mij niet meer zo vaak nodig en is het contact tussen mezelf en "de Wedergeboorte" een beetje verwaterd. Tot ik in januari 2007 plots terug meer begon te gaan naar mijn "ancien-stamcafé" en ik merkte dat er daar van tijd tot tijd een knap ventje rondliep, Arn genaamd. Eerste reactie: "Arne?" :-) "Neen, Arn, zonder de "e" erna", klonk het dan. Hmmm, die was goedgekeurd! Haha! Nadat we elkaar enkele keren gezien hadden, werd het steeds duidelijker dat er ergens "along the way" toch blijkbaar een vonkje was overgesprongen van de één naar de ander. Op zaterdag 11 maart 2007 was het dan eindelijk prijs! Samen met enkele gemeenschappelijke vrienden waren we die avond, of ja... nacht, in de Zenith (Gistel) beland en daar kreeg ik plots, zomaar, uit het niets, onze eerste kus! Sindsdien - binnenkort al 9 jaar en vele, véle kusjes later - zijn we nog steeds onafscheidelijk, ook al heeft het al vaak gestormd en zal het wel nog vaak eens stormen...