Oktober 2011 - "Grote zus in wording..."

Wanneer alle paperassen achter de rug waren en het enkel nog afwachten was tot we onze sleutel kregen, keerde de rust heel eventjes terug binnen ons gezinnetje. Ergens halfweg oktober bleven mijn regels uit en wist ik meteen dat we prijs hadden! Ik haastte me naar het Kruidvat achter een reeks zwangerschapstesten en deed meteen de test toen ik thuis kwam! POSITIEF! Hoeraaaa!!! Ik was zwanger!!! Eventjes rekenen en tellen en ik moest ongeveer 5 weken zijn! Diezelfde dag nog naar de dokter voor een bloedafname en gauw bellen naar Dr. Bafort voor een afspraak voor een eerste zwangerschapsonderzoekje! Uiteraard begin je snel eens uit te rekenen en ik kwam op een uitgerekende bevallingsdatum van 19 juni 2012!!! Joepie!!! Een baby net voor de zomer! Dat betekende: veel gaan wandelen, genieten van het mooie weer én een verlangde zomervakantie - precies of ik ben al niet blij met de 2 maanden die we in het onderwijs sowieso hebben!!! Haha!!! :-D

 Nog geen week later mochten we naar de gynaecoloog om ons beebje eens van naderbij te bekijken! Bij mijn eerste zwangerschap, waren we eigenlijk nog maar net "klant" bij Bafort en voelden we ons eigenlijk meteen super bij hem, allé, ikke toch want Arn moest daar niet met heel zijn marktkraam gaan open liggen! Hij wenste ons dan ook meteen van harte proficiat enz... Kortom, hij was even enthousiast als wij zélf! Deze keer verliep mij eerste consultatie ietwat anders... Hij vroeg wanneer mijn laatste regels waren en nog een hoop andere "standaardvragen" om zo te kunnen berekenen wanneer mijn D-Day zou zijn en jep, ik was juist: 19 juni 2012! "Goed zo, mevrouw Van C..., u zou nu dus 6 weken zwanger moeten zijn! We zullen eens kijken. Ik geloof dat het met een uitwendige echo wel moet lukken!" Ik installeerde me op de tafel en staarde al naar de televisie om mijn kleinste hartendiefje te bewonderen! Maar groot was de teleurstelling, ook bij mijn arts, toen we niet meteen iets zagen... Oei! Hier klopte iets niet! Vervolgens zei "Baffie" dat hij toch nog inwendig zou moeten kijken en inderdaad, toen zagen we al meer resultaat! Als niet-medisch-geleerde zie je op die beelden wel íets, maar dan ook weer niets. We zagen die "bol" die de baarmoeder voorstelde en vervolgens "iets", een vlekje, die ons kindje zou moeten zijn. "OK, in orde!", luidde het plotseling. Hoe? In orde? Geen "proficiat mevrouw Van C..., u bent zwanger!" zoals de eerste keer??? Ik maakte mijn lichte bezorgdheid over en kreeg als antwoord dat ik wel zwanger was, maar dat het nog erg vroeg was. Hoezo, erg vroeg? Niet vroeger dan 2 jaar geleden, toen Margot in mijn buik zat aan 4 weken zwangerschap!? Hemeltje, ik voelde mij hier echt niet goed bij! Noem het een moederinstinct, maar ik voelde aan mijn water dat er iets niet pluis was!!! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug n...
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige ...
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het ...
Meer lezen