Relativeren, relativeren en nog eens relativeren...

Na het verslag van de dokter zat de moed eventjes in onze schoenen, of zelf ver daaronder!!!! Mijn woede tegenover wie of wat dit alles heeft veroorzaakt is groot, maar dit helpt Matti helaas geen mm vooruit... 

Morgen, dinsdag 23 februari, komt het team van Damiaan om met ons te praten... We zijn heel benieuwd naar wat we zullen horen!!!!

Maar goed, deze namiddag heeft Mattitje dan voor het eerst kiné gehad en zij zei dat hij eigenlijk best soepel was en niet stijf zoals de dokter eerder zei...
Hij heeft wat moeten turnen en heeft toen een paar keer zijn handjes bewogen. Ook de kinésiste voelde plots wat weerspannigheid in zijn been, toen papa zijn ander beentje ook omhoog tilde...

Iets later hebben ze dan ook zijn plakkers rond zijn tube ververst en da moet wreed op zijn systeem gewerkt hebben... ik had ook zijn handje vast om hem wat gerust te stellen en toen ze bezig waren met de plakresten te verwijderen met ether en zijn neusje wat uit te kuisen begon hij met zijn beide handjes te knijpen en zelfs zijn 2 beentjes bewogen even!

Wij blijven geloven dat het ADHD-ertje in Matti er weer een stokje voor steek om rústig wakker te worden! Hij jaagt zich weer veel te veel op waardoor alles ontregeld wordt zeker!? Matti wordt ni graag gecommandeerd en doet graag zijn eígen zin dus waarom zou het nu anders zijn!? Hij zal wel wakker worden wanneer HIJ dat wil en niet wanneer de dokters dat willen!!!!

We zijn allebei naar huis gaan slapen, zodat we nog es bij Margootje zijn en hebben daarnet gebeld naar de dienst om te mogen horen dat alles prima gaat; hij is rustig en stabiel!

Met of zonder builen en blutsen, ook al houdt hij er iets aan over, zullen we onze 2 kindjes nog líever zien dan we al deden!!!! Er wacht ons alle 4 een héle zware tijd met onwaarschijnlijk veel hindernissen, maar met de moed, de wils- én doorzettingskracht van ons kaboutertje geraken we er wel!!!!!

Laat ons aub bidden, duimen en hopen op een klein wondertje of toch al bij al iets van een goede afloop!!!!

Reacties

Nikita zei…
Zo vreselijk wat jullie allemaal moeten doorstaan. Lucas vertelde ons vandaag dat het kindje van juf Tamara heel ziek is en dat hij hoopt dat hij snel weer beter is. Toen ontdekten wij jouw blog, wij sturen jullie heel veel lichtpuntjes toe en zullen heel vaak in gedachten bij jullie zijn.
Lucas, Lewis, Kristof en Nikita
1 maart 2016 om 20:51
Charlotte zei…
oh vind dit zo erg, volg dit gebeuren op de voet
en wens jullie veel sterkte toe!
Ik zat hier te lezen weeral met een krop in m'n keel!
Ik hoop echte het beste voor jullie!
Kom op Matti, dit moet goed komen!!
2 maart 2016 om 21:17
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug n...
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige ...
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het ...
Meer lezen