2012... Een nieuw jaar, een nieuw begin...
Ik nam nu al een half jaar geen pil meer en had mezelf nu ook voorgenomen, van alles te nemen zoals het kwam. Werd ik ongesteld, ok, was het niet zo, nog beter!
Lang moesten we opnieuw niet wachten op goed nieuws! Blijkbaar zijn Arn zijn zwemmers van topkwaliteit en zijn mijn eitjes een even goeie match! :-) Eind april kwam ik tot de vaststelling dat mijn regels nu toch wel erg lang uitbleven. Na enkele testen, gedurende enkele dagen en aansluitend ook weer wat bloed prikken en een bezoekje aan de gynaecoloog konden we opnieuw verkondigen dat we zwanger waren!!! Margot zou er rond haar eigen verjaardag (19 december) een broertje of een zusje bij krijgen!!! D-day: 22 december 2012!!! Alles zag er deze keer prima uit en ook van één of andere voorgevoelens was er geen sprake!!!
Ik kon mijn zwangerschap én de bijhorende kwaaltjes perfect vergelijken met die van Margot, dus ik dacht: het wordt een zusje!!! Ik was zoooo blij! Zelf zijn we thuis ook altijd met 2 meisjes geweest en als ik zie hoeveel we nu hebben aan elkaar, wenste ik dat Margot dezelfde band zou krijgen met haar eigen zus!
Toen ik 20 weken ver was, vroeg de arts of we wilden weten of het jongen of een meisje werd. Van Margot wilden we het allebei niet weten en eigenlijk wilde ik het ook deze keer niet weten, maar Arn kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen dus... En het was... een jongen! Mijn wereld bleef eventjes stilstaan! Hoezo, een jongen? En mijn meisje dan? Ik was eventjes teleurgesteld omdat mijn "plannetje" in duigen viel, maar een zoontje was even welkom natuurlijk!!! Het was alleen eventjes slikken! Bij de volgende consult bevestigde hij het geslacht nog eens dus ik kon er niet meer van onderuit. Alle mooie meisjeskleertjes van Margot waren goed voor de rommelmarkt...
Mijn zwangerschap verliep goed en behoorlijk vlot tot aan mijn 35e week... Toen begon de miserie spijtig genoeg. Ik kreeg steeds meer harde buiken en daarvoor was het wel nog wat te vroeg natuurlijk! Daarom ben ik op dinsdagavond 20 november binnengegaan via spoed, aan de zijde van mijn zusje want Arn zat in het binnenland te werken. Ik moest meteen blijven en kreeg een longrijpingskuur en iets tegen mijn extreme blaasontsteking die de oorzaak was van die harde buiken! Na een nachtje in het ziekenhuis viel alles gelukkig terug stil en mocht ik gewoon terug naar huis, op voorwaarde dat ik de rest van de week veeeeel zou rusten...
Lang moesten we opnieuw niet wachten op goed nieuws! Blijkbaar zijn Arn zijn zwemmers van topkwaliteit en zijn mijn eitjes een even goeie match! :-) Eind april kwam ik tot de vaststelling dat mijn regels nu toch wel erg lang uitbleven. Na enkele testen, gedurende enkele dagen en aansluitend ook weer wat bloed prikken en een bezoekje aan de gynaecoloog konden we opnieuw verkondigen dat we zwanger waren!!! Margot zou er rond haar eigen verjaardag (19 december) een broertje of een zusje bij krijgen!!! D-day: 22 december 2012!!! Alles zag er deze keer prima uit en ook van één of andere voorgevoelens was er geen sprake!!!
Ik kon mijn zwangerschap én de bijhorende kwaaltjes perfect vergelijken met die van Margot, dus ik dacht: het wordt een zusje!!! Ik was zoooo blij! Zelf zijn we thuis ook altijd met 2 meisjes geweest en als ik zie hoeveel we nu hebben aan elkaar, wenste ik dat Margot dezelfde band zou krijgen met haar eigen zus!
Toen ik 20 weken ver was, vroeg de arts of we wilden weten of het jongen of een meisje werd. Van Margot wilden we het allebei niet weten en eigenlijk wilde ik het ook deze keer niet weten, maar Arn kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen dus... En het was... een jongen! Mijn wereld bleef eventjes stilstaan! Hoezo, een jongen? En mijn meisje dan? Ik was eventjes teleurgesteld omdat mijn "plannetje" in duigen viel, maar een zoontje was even welkom natuurlijk!!! Het was alleen eventjes slikken! Bij de volgende consult bevestigde hij het geslacht nog eens dus ik kon er niet meer van onderuit. Alle mooie meisjeskleertjes van Margot waren goed voor de rommelmarkt...
Mijn zwangerschap verliep goed en behoorlijk vlot tot aan mijn 35e week... Toen begon de miserie spijtig genoeg. Ik kreeg steeds meer harde buiken en daarvoor was het wel nog wat te vroeg natuurlijk! Daarom ben ik op dinsdagavond 20 november binnengegaan via spoed, aan de zijde van mijn zusje want Arn zat in het binnenland te werken. Ik moest meteen blijven en kreeg een longrijpingskuur en iets tegen mijn extreme blaasontsteking die de oorzaak was van die harde buiken! Na een nachtje in het ziekenhuis viel alles gelukkig terug stil en mocht ik gewoon terug naar huis, op voorwaarde dat ik de rest van de week veeeeel zou rusten...
.png)
Reacties