Nu is't officieel!!!

De deugddoende vakantie werd afgesloten met een super-gezellige babyborrel, voorafgegaan door een ja-toch-wel-emotionele doopviering en officiële bevestiging van mijn meterschap van Stanneke! We maakten er een leuk en laat feestje van, maar niet té laat want er wachtte ons 's anderendaags een grote dag!!!

 Matti moest om 7:30 in het dagziekenhuis zijn in Gent om zijn maagsonde te laten verwijderen! Eindelijk! Eten en drinken gaat ondertussen zó goed dat er geen enkele reden meer is om zijn "buisje" nog te houden... De operatie verliep enorm vlotjes en naar wens! Hij is er eindelijk vanaf, van het laatste object die hem belemmerde! Zijn gaatje is intussen al mooi dichtgegroeid en met de nodige dosisjes Bio-Oil gaan we zijn littekenvorming proberen tegen te houden! ;-)

 Hij is goe bezig, ons manneke... Go Matti, Go!!! Love you, kaboutertje! x

Reacties

Vee zei…
Dag lieve Tamara en familie,
Wat fijn om weer wat meer nieuws over jullie te hebben. En wat fijn om toch weer al die vooruitgang te zien bij Mattitje. God, wat doet hij het goed he.
Jouw verhaal is heel herkenbaar. Ik vond het ook erg moeilijk dat mijn mama 'een andere mama' was geworden. Vooral het feit dat zij altijd voor ons zorgde en de rots in branding was en nu helemaal van ons afhangt, was niet altijd makkelijk om binnen te pakken. Maar op zo'n mindere momenten kon ik alleen maar denken: we hebben ze nog! En dan ging ik haar extra hard knuffelen en dat verdwenen mijn piekermomentjes als sneeuw voor de zon. Het klopt wel hoor, wat die arts zei ivm 'de deur op een kier laten'. Mijn mama zou niets meer kunnen maar woont tot op vandaag 100% zelfstandig en leidt haar eigen leven met hulp van ons en familie natuurlijk. Maar het zal wel altijd een beetje blijven 'wringen'. De ene moment al wat meer als de andere. Maar het komt ervan op aan van de genieten van al die leuke momenten die er uiteraard wél nog zijn en als ik jouw blogje lees doen jullie dat heel goed. Dat is knap! Wat een prachtig gezinnetje zijn jullie toch, een compleet gezinnetje ... daar moet je je aan optrekken op mindere momenten. En mindere momentjes, laat ze toe ... het kan, het mag. Maar niet te lang in het moment blijven hangen! Voila, dat was weer wat goede raad van mij:-), precies of ik het allemaal zo goed weet, nee dus, maar ik weet dat babbelen/bloggen met anderen altijd wel goed doet he. Het gewoon eens van je afschrijven kan ook zo deugd doen.
Nog heel veel succes met de revalidatie. Ik blijf mee duimen met jullie. Matti is zo'n schatje ... hij ziet er zo lief uit.
Kop op! Jullie doet dat super!
Heel veel liefs,
Veexxx
18 november 2016 om 09:44
Unknown zei…
❤️❤️❤️ Go Matti Go ❤️❤️❤️
22 november 2016 om 19:34
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug naar huis.
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige
Meer lezen