Maandag 14 maart 2016 - moving day!!!


We hebben geprofiteerd van het laatste weekend op IZP en zijn 2 keer na elkaar samen naar huis gaan slapen. Zaterdagavond zijn we me mijn zus en schoonbroer iets gaan drinken en zondagavond hebben we met z'n drietjes genoten van een snelle hap in onze favoriete bistrootje! Matti was in goede handen en heeft 2 heel rustige nachten gehad en werd 24/24 in de gaten gehouden door de nachtverpleegsters. We waren dus gerust!

 De maandag zorgden we ervoor dat we op tijd terug in het ziekenhuis waren om te verhuizen! Omstreeks 10:30 kwamen we binnen in de kamer en daar stond ons een prachtig beeld te wachten...

Matti, onze voetballer, volledig in tenue! Hij zag er goed en vooral erg wakker uit! Toen we dichter bij zijn bedje kwamen, merkten we op dat het leek alsof hij ons aankeek! Ook de verpleegkundige bevestigde dit, net als enkele van de mamatjes die ik beter leerde kennen doorheen ons verblijf op de dienst. Ik was weeral in staat om door het plafond te springen van blijdschap!!! 

We besloten snel iets te eten voor we naar boven moesten. Arn was nog niet helemaal klaar of de deur van de ouderruimte vloog open! Twee dames van het 4de waren daar om Matti naar boven te brengen!!!!! Hoeraaaaa!!!! Snel werd alles op de karretjes gelegd en werd alles overgedragen naar de nieuwe verzorgsters van ons bengeltje! Ondertussen hadden wij de tijd om afscheid te nemen van iedereen! Wat een belevenis! Zelfs nu ik het hier zit te typen, verschijnt er spontaan een lach op mijn gezicht! Iedereen, logistieken, de secretaresse van de afdeling, de andere ouders, de verpleegkundigen en zelfs de dokters lieten hun werk héél eventjes voor wat het was en kwamen ons uitzwaaien!!! Echt fantastisch!!! 




Hoe graag ook, maar ik hoop hier nooit nog te moeten verblijven!!!!! 

Toegekomen in Matti zijn suite, zijn we alles snel beginnen uitpakken want om 13:45 kwamen ze hem al halen om naar het revalidatiecentrum te gaan! Matti moest ook wat bekomen van alle prikkels die hij zopas had ervaren door de verhuis... Net toen hij eventjes bekomen was, ging de deur open en kwam er een oudere dame binnen. Ze zag er erg stil, maar erg lief uit. Een echt omaatjes-type! Ze deed het patiëntenvervoer doorheen de campus en Matti mocht met bed en al mee op toer, tot in de kelders van het UZ!!! Een hele reis voor onze vriend, die blij was dat zijn poep was geschud want hij viel meteen in slaap! :-)


In het revalidatiecentrum moet Matti al zijn therapeuten alleen zien, zonder ons erbij. Omdat het vandaag de eerste keer was, kregen wij ondertussen een rondleiding een een kennismakingsgesprek met de psychologe, een echte toffe madam! Matti - en ook wij - zal hier goed zitten!!! Na zijn erg drukke dag, heeft hij ook een iets onrustige nacht gehad, maar ik denk dat dit te wijten valt aan alle nieuwe gebeurtenissen van vandaag... 

Reacties

Vinciane zei…
Geweldig! Zie hem stralen!
22 maart 2016 om 21:44
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug n...
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige ...
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het ...
Meer lezen