1 weekje thuis...

Tijdens de dagen voor zijn ontslag, kreeg ik van zóveel mensen dezelfde vraag voorgeschoteld: "en, zie je het een beetje zitten?" En toen ik dan - een beetje sarcastisch - antwoordde van neen, keken ze me stomverbaasd aan! :-D Haha! Natuurlijk zag ik dat zitten! Zou jij je kindje van 3 soms graag eens 100 dagen weg sturen? Ik wist heel goed wat me te wachten stond en ik was er klaar voor. Hij mocht naar huis komen, goed beseffend dat er me een hele drukke tijd te wachten stond...

 Vandaag is hij precies 12 dagen thuis en ik begin mijn draai te vinden. Ik vergelijk het een beetje met de thuiskomst van een kersverse mama met haar baby. Dan moet je toch ook een soort van ritme, een routine vinden? Bij ons was het net hetzelfde, want we moeten eerlijk en rechtuit zijn: Matti is momenteel terug een baby... Gevangen in een lijfje van 3,5 jaar, dat wel, maar het is een grote baby. Sommigen denken dat hij nu plots ook "genezen" is? Omdat hij thuis is? Hmm... Ik hoop binnen hier en een jaar te mogen zeggen dat hij bijna of zo goed als genezen is, maar nu? Da's een beetje té optimistisch, vrees ik. Matti heeft nog een hele weg af te leggen. In de kiné leren ze hem nog steeds een goed houding aan te nemen en dat begint met het rechtop houden van zijn hoofd. Elke stap die een pasgeborene moet doorlopen, moet Matti nu ook terug leren: hoofde rechtop houden, rollen en terugrollen, leren zitten met steun, alleen leren zitten, rechtstaan, enz... Tot hij uiteindelijk - HOPELIJK - terug leert stappen enz... In de logo hebben ze hem leren eten doorslikken, maar hiermee is de kous nog niet af. Hij moet in staat zijn om een volledige maaltijd via zijn mondje te nemen en dat is nu nog héél erg vermoeiend. Kleine slokjes water drinken lukt ook al aardig. We bieden hem water aan met een pipetje, zodat hij geen grote hoeveelheden binnen krijgt en zich hierdoor niet verslikt. In de ergo proberen ze bewegingen uit te lokken, geríchte bewegingen met zijn armen en handjes enz... Er is nog heel wat werk aan de winkel en het gaat heel traag, maar zo is Matti nu eenmaal al altijd geweest: langzaam, maar zeker komt hij er HOPELIJK wel!!!

 We blijven knokken, allemaal samen!!! :-)

 xxx

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug n...
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige ...
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het ...
Meer lezen