Mijn projectje...

https://youtu.be/yWJHcGP7Y10

 En jaaaaa, kweet het: 't is 4:30!!! Ik kon de slaap niet vatten :)

Reacties

Vee zei…
Wat een mooi filmpje Tamara, zo knap gedaan. Heel ontroerend ook. Fijn om weer wat nieuws te hebben. Jullie gaan de goede richting uit, wat fijn om te lezen. Ik herinner me dat mijn mama met haar hersentrauma ook alles maar dan letterlijk alles terug heeft moeten leren. En dat is grotendeels gelukt hoor, zij was immers al 60 bij haar ongeluk. Hoe jonger, hoe meer herstel er mogelijk is, denk ik? Maar het gaat langzaam, kleine stapjes. Bij mijn mama heeft de revalidatie een jaar geduurd. En dan verder thuis revalideren natuurlijk. Ze zou nooit meer kunnen lopen, wel ze heeft nog altijd ook al is ze nu 73 nog geen rolstoel nodig. Ze zou nooit meer kunnen praten, wel geloof me, ze kan haar erg goed verstaanbaar maken ook al is haar spraakvermogen erg zwaar geraakt bij het ongeluk. Dus, hopen, duimen, geloven, vertrouwen .... Ik doe het allemaal mee met jullie vanuit het verre Limburg;-). Heel veel moed nog. Komaan Matti, je bent zo goed bezig ... volhouden man, laat maar eens zien wat je kan! Liefs, Vee
6 april 2016 om 21:59
Tamara zei…
Bedankt, Vee, dat geeft mij weer wat extra moed!!!! Xxx
7 april 2016 om 13:22
isaura zei…
PRACHTIG filmpje Tamara!
Heel mooi gedaan!!
De tranen rollen hier over mijn wangen!
De liefde en de kracht is duidelijk zichtbaar binnen jullie gezin!

Ik duim zo hard voor jullie!!
Voor een goed herstel.
Ik leef enorm mee!

In december hebben we ook een maand met ons dochtertje in UZ gelegen.
Ik weet maar half hoe jij je nu voelt!!

MATTI!! Jij kan dit!!!

Veel liefs!
Isaura, Frederick, Len en San
7 april 2016 om 21:14
Mireille zei…
`Hey Tamara en Arn,
Ik volg jullie op de blog het raakt mij telkens.
Maar wat heb jij daar een prachtig filmpje gemaakt Tamara de tranen kwamen in mijn ogen.
Hopelijk is dit een filmpje met een goed einde.
Vele groeten van ons allemaal. Xxxx
8 april 2016 om 16:21
ilse zei…
oh zo mooi gemaakt! kwens jullie alle vier veel kracht om door te doen, en vooral matti veel moed kerel!
8 april 2016 om 17:13
priscilla deruwe zei…
Prachtig filmpje!
Ook hier branden er altijd kaarsjes!

Ook al ken ik jullie niet, veel sterkte lieve Tamara!
Ik denk aan jullie!
X
9 april 2016 om 22:24
Anoniem zei…
Prachtig filmpje, tranen rollen langs de wangen. De moed niet opgeven en blijven hopen. Met kleine stapjes komt matti er zeker en vast xxx veel sterkte en veel courage xxx
10 april 2016 om 19:52
Hoge Hakken En Snottebellen zei…
Dag Tamara, ik ontdekte net jullie verhaal via je blog en kan mijn tranen niet bedwingen. Het is net alsof ik ons eigen horrorverhaal lees. Op 1 oktober 2013 verslikte mijn zoontje van 10 maand zich in soep bij de onthaalmoeder. De soep was in zijn longen terecht gekomen en binnen enkele seconden was hij buiten bewustzijn en deed stuipen door een tekort aan zuurstof. Eerst werd hij naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht waar zijn leven aan een zijden draadje hing. Na enkele uren is een team van UZ Gent hem komen halen. Hij heeft ook enkele weken op IZP gelegen in kunstmatige coma. Ik weet precies hoe machteloos, boos, radeloos, ... jij je voelt. Elk detail is helaas zo herkenbaar. Net als jij heb ik erover geschreven op mijn blog.
Gelukkig hebben we net als jij een echte vechter. Hij is er doorgekomen, met vallen en opstaan. Die nare gebeurtenis vergeten we nooit meer en heeft ons zelfs veranderd als mens. We leven intenser en bewuster dan anderen. Ik hoop oprecht dat alles verder vlot mag verlopen en dat jullie de draad van het leven terug kunnen oppikken! X
12 april 2016 om 12:58
Tamara zei…
Lieve, lieve, lieve mama!!!! Naar iemand als jou was ik op zoek!!! Iemand die mij begrijpt en waar ik een houvast kan hebben!!!! Het is nu 2m en ik weet deze week totaal niet hoe ik me moet voelen! Ik loop al de hele week te huilen omdat ik mijn ventje zó erg mis!!!! 😞😞😞
Ik popel al om je blog te lezen!!!! Xxxxxxx
15 april 2016 om 00:43
Rebecca Snaet zei…
Dag Tamara

Eerder reageerde ik al eens op je blog, maar blijf zo ontroerd over alles.
Ik vind jullie een enorm moedig gezin Tamara, echt waar! Knap dat je dit allemaal wil delen met ons ook! Je hebt een prachtig filmpje gemaakt, je kunt er wat van ;). De muziek, de tekst en de foto's zeggen gewoon alles.
Wat een mooi stralende zus heeft Matti ook trouwens! Ik bewonder jullie echt heel erg!

Doe gewoon zo verder en geniet van de momenten samen! Ze zijn niet meer zoals vroeger, maar blijven voor eeuwig en altijd erg speciaal! Bepaalde deuren zijn misschien dichtgegaan, maar andere zullen zich openen... Geloof me!

Zelf ben ik 4 jaar geleden van het ene moment op het andere in de rolstoel beland (ben vroedvrouw van opleiding en werkte op pediatrie ;)) en ook voor mij zijn veel deuren dicht gegaan, maar na 4 jaar besef ik dat andere deuren zijn opengegaan die anders nooit zouden opengegaan zijn ;)!

Nogmaals, knap hoe jullie dit allemaal doorstaan en blijf vooral zo verder gaan Tamara!! Heel veel sterkte nog ;)

Vele groetjes
Rebecca
16 mei 2016 om 10:14
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

16 februari 2016 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift...

Afbeelding
De krokusvakantie was alweer voorbij en het gewone leven, de gewone werk- en schoolweken waren terug in gang geschoten. Via de telefoon had ik van moemoe vernomen dat het steeds beter ging met Matti; hij at weer wat meer, speelde nu en dan een beetje en kon alweer een beetje lachen.  Dinsdagavond, 16 februari. Na schooltijd moest ik gaan trainen met mijn personal trainer. Dat was mijn wekelijks ritueel sinds een maand of 3. Ik ben behoorlijk intensief beginnen sporten om aan mijn figuur te werken en heb er tevens ook mijn uitlaatklep in gevonden!  Na het sporten snel Margot uit de opvang ophalen en naar huis om een boterham te eten. Net toen Margot haar dessertje aan het binnenspelen was, en ik de chauffage in de badkamer, ging de bel. Daar was poepoe met mijn kaboutertje! Vrolijk en lachend stapte hij binnen en vroeg hij meteen ook een chocolaatje! :-) Ik installeerde hem aan tafel en gaf hem een klein reepje Kinder-chocolade. Poepoe nam afscheid van ons en reed terug n...
Meer lezen

Een nieuwe wind...

Afbeelding
Lieve help! Ruim anderhalf jaar geleden de laatste update over hoe ons leven de afgelopen jaren veranderd is. Mijn god, de tijd vliegt! Hoewel deze blog me een tijdlang staande hield in de moeilijkste en zwaarste periode uit mijn leven - en dan vooral door de véle positieve en  steunende  reacties die we erdoor kregen - is mijn reddingsboei nu meer naar de achtergrond verdrongen. 2018 was weeral een jaar van vele eerste keren en weeral konden we zelf ervaren dat het niet evident is om het leven "gewoon" te nemen zoals het komt wanneer je moet leven met een beperking. Zo gingen we afgelopen zomer voor het eerst sinds we ons "nieuw Mattitje" hebben, op reis met het vliegtuig. We zorgden ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld was dankzij TUI en ons reisagentschap Kati Travel uit Oostende! Wat een madam! Dankzij haar waren we écht op reis! Uitermate genieten vanop onze ligstoel aan het strand, leuke uitstappen gedaan met en zonder buggy-hindernissen en zalige ...
Meer lezen

Post-Corona?

Afbeelding
Hoi lieve volgers, kunnen we al spreken over "post-Covid"? Een tijd waarin (bijna) alle maatregelen waarmee we de afgelopen 2 jaar hebben moeten leren leven, niet meer van kracht zijn? Ik durf het bijna niet te hopen en vrees voor wat het najaar ons terug zal brengen, maar goed. We leven van dag tot dag en nemen wat er komt. Dat hebben we toch al geleerd de laatste jaren. Moeilijk gaat ook, nietwaar? Corona heeft ons letterlijk van elkaar geïsoleerd. Het waren 2 lange jaren van ontsmetten, mondmaskers, social distancing, no hugging, no kissing, enz... Voor ons gezin was het vooral een lange tijd van schrik en daardoor héél weinig sociaal contact. We waren bang, erg bang, voor wat ons te wachten stond en dan vooral wat de impact zou zijn op onze kleine kameraad. Hoewel we altijd redelijk gerust waren wat betreft Matti's gezondheid, moeten we toch altijd in gedachten houden dat hij niet recupereert als een normaal kindje. Wanneer hij bijvoorbeeld verkouden wordt, duurt het ...
Meer lezen