Dan toch???

Tijdens de dagen na zijn mini-break uit het ziekenhuis is Matti er alleen maar op vooruit gegaan! Hij lacht steeds meer, beweegt met zijn voetjes, beentjes en armpjes. Hij begint steeds beter te kijken naar ons en de mensen die binnen komen. Hij heeft echt een boost gekregen door zijn uitstapje naar huis! Ook de neurologen waren enthousiast over de kleine evolutie die hij maakt! Zal hij ons toch nog allemaal verbazen!?! 

Gezien iedereen zo positief was over laatste zondag, mag hij komend weekend eens thuis blijven slapen!!! "Kom hem de zaterdag halen en breng hem de zondag terug", klonk het bij de artsen!!! "Of weet je wat, we gaan zien wanneer hij moet revalideren de maandag en als het lukt, kan hij de zondag ook nog blijven slapen en brengen jullie hem de maandagochtend terug!" Die zinnen klonken als muziek in onze oren!!! 

Zaterdag 30 april was het zover! Gepakt en gezakt met sondevoeding, leidingen, medicatie, spuiten enz... stonden we klaar om te vertrekken! De zaterdag verliep weer heel rustig. Het is natuurlijk waar dat we aan veel moeten denken, maar alles word je gewoon hé. Eens hij een weekje thuis zal zijn, spelen we ermee! We zijn nu al halve verpleegkundigen, dus kan het alleen maar verbeteren! :-) Het spannendste moment was toen het bedtijd was!!! We legden ons mannetje in zijn bedje en legden kort daarna zijn voeding aan en voor we het goed en wel beseften, lag hij in dromenland!
Hij heeft geslapen tot zondagochtend 9u30!!! Geen enkel probleem zeg! Daarna volgde de volgende beproeving: in bad gaan! Maar ook dat ging - zonder het sukkelen - behoorlijk goed!!!

De zondagnamiddag zijn we naar Matti zijn meter gegaan. Het was zalig buiten dus slurpten we gulzig veel vitamientjes op, ook Matti natuurlijk! Het was een rustige namiddag voor ons, maar voor onze kameraad was het behoorlijk druk: spelende kindjes, blaffende hondjes, fluitende vogeltjes en pratende / lachende mama's en papa's: veel prikkels tegelijkertijd. Tegen de avond was hij kapot! We legden hem omstreeks 20:30 in zijn bedje en tegen dat we terug beneden waren en de babyfoon (met camera) aanstaken, zagen we dat zijn oogjes al dicht waren! Van mensen met hersenschade hoor en lees je vaak dat ze snel vermoeid worden en veel slaap nodig hebben, maar dat kan van onze vent weer niet gezegd worden hoor! Die slaapt enkel zijn nachten door en overdag is hij klaarwakker! Chapeau sterke kerel!!! 

Net zoals toen onze kids nog kleine baby's waren, zijn we ook nu een paar spulletjes vergeten meenemen. Kleinigheden, gelukkig, maar zaken waar we in't vervolg genoeg gaan bij stilstaan!

Voor alles is er een eerste keer en die eerste keren zijn meestal de moeilijkste, maar het loopt wel los. Mits enkele aanpassingen met der tijd dan, want al dat heffen, bukken, enz. kan natuurlijk voor onze ruggetjes niet gezond zijn. Maar dat zijn zorgen voor een beetje later... 

Ook deze week heeft hij echt weer een fameuze duw in zijn rug gekregen door zijn weekendje thuis. Hetgeen waar ik zo achter verlangde, is er: hij weent of is boos wanneer we 's avonds weggaan en begint te lachen wanneer we terug bij hem zijn! Ook de verpleging merkte het op! Eén van de lieverds zei gisteren dat ze hem 2 keer "mama" heeft horen krijsen toen ze zijn kamer voorbij liep! Zaaaaalig!!!

De komende weekends zijn gevuld met communie- en lentefeesten en aansluitend Matti's benefiet op 22 mei... Dat betekent dat het nu weer eventjes gedaan is met naar huis komen, want de drukte van feestjes enz, kan hij nu echt nog niet aan! Het is voor Matti beter dat hij hier in zijn kamertje kan blijven rusten. Ik voel me zo schuldig tegenover hém, maar weet dat we onszelf de laatste 3 maanden al genoeg geïsoleerd hebben van onze vriendenkring en dat we nu nog héél eventjes aan onszelf mogen denken ook. Hij is hier trouwens in zeer goede handen wanneer wij er eens niet zijn... 

Voor wie benieuwd is: volg Matti ook op Facebook via zijn pagina: Care for Matti

Tot later

xxxxxx